Ερώτημα για τους συνεργάτες της κατοχικής κυβέρνησης: Έχουν τη γνώμη ότι εισπράττοντας παχυλές αμοιβές για τη συνεργασία τους με την κατοχική κυβέρνηση δεν φέρουν ευθύνη;
Ας ανατρέξουν στην Ιστορία των δοσιλόγων της κατοχής.
Αθήνα, 1/3/2012
Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
"Όλοι μαζί μπορούμε". Η μεγάλη φενάκη!
Καταιονισμός εκκλήσεων από χορτασμένους και οικονομημένους προς το πανελλήνιον κοινόν να δείξει αλληλεγγύη προς τα εκατομμύρια των πεινασμένων και ενδεών συνελλήνων -και όχι μόνο- οι οποίοι έπεσαν θύματα της εξουσιολατρείας των τυχοδιωκτών πολιτικών.
Πολιτικών, οι οποίοι με τις πολύχρονες διγλωσσίες, παλιμβουλίες, ανικανότητες, δόλιες πολιτικές και εθνοκτόνες αποφάσεις και επιλογές μετέτρεψαν την Ελλάδα σε απέραντο φτωχοκομείο.
Μέσα σ' αυτό το κοινωνικό φτωχοκομείο φύτρωσαν και οι κάθε λογής φιλάνθρωποι, που κηρύσσουν την αλληλεγγύη προς τις δυστυχισμένες υπάρξεις, οι οποίες με την ψήφο τους έσκαψαν το λάκκο τους, τον οποίο έκαναν βαθύτερο και οι στυλοβάτες του σάπιου και εκφυλισμένου πολιτικού συστήματος.
Ζούμε, λοιπόν, την απόλυτη υποκρισία: Από τη μία να στηρίζεις το σύστημα της πείνας και της ασύνορης αδικίας -με ραδιόφωνα, εφημερίδες κ.λπ.- και από την άλλη να συγκεντρώνεις κουβέρτες και ρύζι για τους δυστυχισμένους!
Πρόκειται για μία "αλληλεγγύη" ψεύτικη και εντελώς παροδική, γιατί το κύριο εννοιολογικό χαρακτηριστικό της είναι "ο στενός δεσμός που ενώνει τα άτομα ενός συνόλου", λέει το λεξικό.
Ερωτάται: Ποιος στενός δεσμός ενώνει τους… φιλάνθρωπους των γιωτ, των επαύλεων και των συγκροτημάτων με όλο αυτό το δυστυχισμένο πόπολο; Πάντοτε η φιλανθρωπία υπήρξε το εφαλτήριο της κοινωνικής εκτόνωσης για να προλάβει την επιβαλλόμενη εξέγερση προς την οποία πρέπει να οδεύουν οι πεινασμένοι.
Τα κατατόπια της φιλανθρωπίας και της "αλληλεγγύης" δεν επαρκούν για τη συγκρότηση μιας στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης και ατομικής αξιοπρέπειας. Γι' αυτή την απουσιάζουσα αξιοπρέπεια, ο Γερμανός διανοητής Γκαίτε (1749-1832), έγραφε: "Ήρθε ο καιρός ν' αποδείξουμε με πράξεις, ότι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ισούται με το μεγαλείο των θεών"!
Συνεπώς, όσοι "βοηθούμενοι" αισθάνονται τη σημασία αυτών των λόγων, καλά θα κάνουν αντί να στέκονται στις ουρές με τις καραβάνες για μια φασολάδα να οδεύσουν μ' αυτές εναντίον της "Βουλής", όπου χαλκεύτηκαν τα κάθε λογής δεσμά τους.
Η ζωή δεν είναι καραβάνα! Η ζωή δεν είναι χυδαίες πελατειακές σχέσεις με τους διεφθαρμένους της εξουσίας. Η ζωή είναι αγώνας κάθε λογής και μορφής.
Η ελεημοσύνη δεν είναι λύση! Είναι ταπείνωση.
Αθήνα, 9/3/2012
Ο… αντιδημοφιλής πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Τώρα -αφού ανασκολόπισαν το έθνος και το κράτος- προτάσσουν το "συμφέρον του"!
Α, ρε βρεγμένη σανίδα!
Αθήνα, 2/3/2012
Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου