Ω! Έλληνες,
ω! θείαι ψυχαί πού εις τούς μεγάλους κινδύνους...
Πώς, τής ταλαιπώρου πατρίδος δεν πασχίζετε να σώσητε τον στέφανον;
Από τα χέρια ανόσια ληστών τοσούτων;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ
Ο ήλιος εβασίλεψε Έλληνά μου,
βασίλεψε και το φεγγάρι εχάθη,
κι ο καθαρός Αυγερινός
που πάει κοντά την Πούλια,
τα τέσσερα κουβέντιαζαν
και κρυφοκουβεντιάζουν.
Γυρίζει ο ήλιος και τους λέει,
γυρίζει και τους κραίνει:
"Εψές όπου βασίλεψα
πίσου από μια ραχούλα,
άκ'σα γυναίκεια κλάματα
κι αντρών τα μοιριολόγια,
γι' αυτά τα 'ρωικά κορμιά
στον κάμπο ξαπλωμένα
και μες στο αίμα το πολύ
είν' όλα βουτημένα.
Για την Πατρίδα πήγανε
στον Άδη τα καημένα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου